Φιλελευθερισμός (Part 2)

Η ιδεολογία του Φιλελευθερισμού έχει διάφορες εκδοχές, ανάμεσα στις οποίες και κάποιες ακραίες, όπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες ιδεολογίες.

Όπως είναι ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός και ο Οικονομικός.

Ο Οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ταυτισθεί με μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία και απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία και τις ασφυκτικές διοικητικές ρυθμίσεις.Οι βασικές αρχές δηλαδή του ελεύθερου εμπορίου.Στην Ευρώπη έχει ταυτισθεί με τη νεο-δεξιά του πολιτικού φάσματος.

Ο Πολιτικός φιλελευθερισμός έχει ταυτισθεί με περισσότερα δικαιώματα για τους πολίτες, περισσότερη προστασία για τα πιο αδύναμα στρώματα και τις μειονότητες. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός έχει συνδεθεί στις ΗΠΑ κυρίως με την αριστερά.

Ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές των φιλελευθέρων ιδεών υπάρχει μια καίρια αντίθεση:

Οι οπαδοί του οικονομικού φιλελευθερισμού επιθυμούν όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβαση του κράτους κυρίως μικρότερο αναδιανεμητικό ρόλο, μικρότερη φορολογία, μικρότερες επιδοτήσεις, χαμηλότερες κοινωνικές δαπάνες.
Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί του πολιτικού φιλελευθερισμού θεωρούν αναντικατάστατο τον αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους κυρίως υπέρ των πιο περιθωριακών ομάδων και μειονοτήτων.

Ο κοινωνικός προσανατολισμός των δύο αυτών σχολών είναι σχεδόν αντιδιαμετρικός:

Από τη μία, η στήριξη της δημιουργικότητας των ισχυρών και από την άλλη η στήριξη των πιο «περιθωριακών».

Από τη μια, η άρνηση της επιδότησης και της προστασίας, από την άλλη η αποθέωση του προστατευτισμού.

Μεταξύ αυτών των δύο ακραίων εκδοχών του Φιλελευθερισμού, υπάρχει και ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός, ο οποίος δίνει έμφαση στη μεσαία τάξη, στην αναδιανομή των ευκαιριών υπέρ των μεσαίων στρωμάτων και των μεσαίων επιχειρήσεων,πιστεύει στην ανταγωνιστικότητα των αγορών.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός υποστηρίζει την αναδιανομή όχι μόνον εισοδήματος, αλλά κυρίως των επιχειρηματικών ευκαιριών.

Στο επίκεντρο του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι η παραγωγική αφύπνιση των μεσαίων στρωμάτων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτών, δηλαδή, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, και το μοχλό της αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης.

Ασφαλώς ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν «διώκει» το μεγάλο κεφάλαιο το εμποδίζει, όμως, να δημιουργήσει «κλοιό ασφυξίας» για την επιχειρηματική δραστηριότητα της υπόλοιπης οικονομίας, των μικρότερων (και πολύ πιο διασπαρμένων) οικονομικών μονάδων.

Επίσης ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δημιουργεί ένα «προστατευτικό δίκτυο» κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος και με τις ελάχιστες στρεβλώσεις.

Φιλελευθερισμός (Part 1)

Ο Φιλελευθερισμός είναι ένα φιλοσοφικό ρεύμα, ένα σύνολο ιδεών και αρχών που αφορούν στη θρησκευτική, πολιτική και οικονομική ελευθερία του ατόμου.

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα οι φιλελεύθεροι διακρίνονταν εύκολα από τους συντηρητικούς και τους σοσιαλιστές.

Οι φιλελεύθεροι ήταν οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς και οι υπερασπιστές των ατομικών δικαιωμάτων. Οι πεποιθήσεις τους βασίζονταν στον ατομικισμό (individualism) που αποτελεί και σήμερα τη θεμέλια λίθο κάθε πραγματικά φιλελεύθερης τάσης.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, εξαιτίας των ιδεολογικών ζυμώσεων που ακολούθησαν τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και την ύφεση της δεκαετίας του 1930, το στρατόπεδο των φιλελευθέρων διασπάστηκε.

Η κυρίαρχη τάση των φιλελευθέρων, άρχισε να διαχωρίζει τον πολιτικό από τον οικονομικό φιλελευθερισμό,επηρεασμένη από την οικονομική θεωρία του Keynes.

Έχοντας αμφιβολίες για τη δυνατότητα της αγοράς να υλοποιεί τις επιλογές των ατόμων, θεώρησε πως ο κρατικός παρεμβατισμός αποτελεί ένα αναγκαίο κακό, παρά το κόστος του.

Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο εξισωτικός φιλελευθερισμός κυριάρχησε πλήρως έχοντας σαν πολιτικούς στόχους την προστασία των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων (κυρίως των μειονοτήτων και των ασθενών πληθυσμιακών ομάδων) και τη δόμηση του κράτους προνοίας.

Ο λεγόμενος νεο-φιλελευθερισμός στις μέρες μας, δεν αποτέλεσε ποτέ κάποια ιδεολογία.

Αντιθέτως, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μίγμα οικονομικής πολιτικής (πολλές φορές όχι ιδιαίτερα φιλελεύθερης) που σκοπό έχει τη βραχυπρόθεσμη εξυγίανση μιας οικονομίας και δεν συνοδεύεται από κάποια πολιτική φιλοσοφία.

Ο πρώην και ο... επόμενος

-Παπουτσής: Πρόεδρε όταν φύγεις να πάρω εγώ τη θέση σου;
-Παπανδρέου: Υπομονή Χρήστο,σειρά έχει ο Βαγγέλης μετά...του το έχω υποσχεθεί!

Διλήμματα του καλοκαιριού...

Αποχή στο 35% ή στο 50%;

Εθνικές εκλογές το Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη; (αργότερα δεν πάνε,καραντί...!!!)

Πολιτική Μπερλουσκόνι ή Πολιτική Σαρκοζί; (αν και αυτό απαντήθηκε ήδη, Σαρκοζί που εξαφανίζει τον Γιώργο Λεπέν, έεεε συγγνώμη Καρατζαφέρη ήθελα να πω)

Πρόεδρος της Δημοκρατίας Παπούλιας ή Σημίτης;

Ρακέτες ή beach volley;

Φραπεδιά στην παραλία ή Capuccino Freddo;

Μικροσκοπικό μαγιουδάκι (string) πολύχρωμο ή το κλασσικό (tanga) leopard;

Αντιηλιακό (με μεγάλο δείκτη προστασίας) ή Λάδι μαυρίσματος (να γυαλίζεις μέχρι την απέναντι παραλία);

Διακοπές σε κοσμοπολίτικο νησί (Μύκονο,Σαντορίνη) ή εναλλακτικούς προορισμούς (Φολέγανδρο, Ελαφόνησο Λακωνίας απ΄ όπου και η φωτογραφία...);

Καρπούζι ή Πεπόνι;

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Όταν μιλούμε για «κοινωνικό κράτος» εννοούμε, από πολιτειολογική άποψη, τη μορφή εκείνη του σύγχρονου αστικού κράτους που προέκυψε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αποβλέπει στη διασφάλιση, μέσα από μηχανισμούς δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου, ενός ικανοποιητικού επιπέδου κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής.

Τα μέτρα εκείνα που σχετίζονται με τα κοινωνικά δικαιώματα όπως: η δημόσια υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, η εργασία, η προστασία ευπαθών κατηγοριών πολιτών και άλλα, αποτελούν τo βασικότερο μέσο για την επίτευξη των στόχων του κοινωνικού κράτους.

Το κοινωνικό κράτος οφείλει να παρέχει σε όλους τους πολίτες ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, δωρεάν-δημόσια παιδεία, εργασία. Οφείλει επίσης να μεριμνά για κάποιες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Η πλήρης απασχόληση των εργαζομένων (κυρίως των νέων εργαζομένων, για ευνόητους λόγους...) και η πλήρης ασφάλισή τους, σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση της ανεργίας, η οποία αποτελεί μέγιστη υποχρέωση του κοινωνικού κράτους, εγγυώνται την ύπαρξη αυτού.

Επιβάλλεται λοιπόν ένα νέο μοντέλο κρατικής οργάνωσης και λειτουργίας, με αποδοτικότερους και αποτελεσματικότερους μηχανισμούς του κοινωνικού -πλέον- κράτους, ικανούς να εγγυηθούν την κοινωνική ασφάλεια, αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή, χωρίς να υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Δηλαδή ένα δίκαιο κράτος που μεριμνά για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και παρέχει αξιοπρεπή διαβίωση και ασφάλεια.

Στην Ελλάδα, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν δεν ήταν ποτέ σοβαρές και ολοκληρωμένες. Τα μέτρα που αποσκοπούσαν στη δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου ήταν κατά κανόνα αποσπασματικά, χωρίς συνοχή και προγραμματισμό, με απώτερο στόχο την άγρα εκλογικής πελατείας.

Ακόμη και στις περιπτώσεις των αγαθών προθέσεων, οι πολιτικές αυτές σκόνταφταν σε μηχανισμούς ενός αναποτελεσματικού και ευάλωτου στη διαφθορά διοικητικού μηχανισμού.

Στο άρθρο 25 του Συντάγματος αναφέρεται:

1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απ’ ευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

Ας ελπίσουμε η επόμενη κυβέρνηση να μην οραματίζεται απλά ένα κράτος που θα προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλες τις κοινωνικές ομάδες χωρίς αποκλεισμούς και κοινωνικές αδικίες.

Θέλουμε πολιτικές… πρακτικές.




υγ: Εμπνευσμένο από μελέτες του Ξενοφώντα Ι. Κοντιάδη

Ευρωεκλογές 2009...Πάμε παραλία;

Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται τη μάχη ή τη "μάχη" (εντός και εκτός εισαγωγικών, αναλόγως από ποιά σκοπιά τη βλέπει ο καθένας) των ευρωεκλογών οι ευρωπαίοι πολίτες...

Δεν είμαστε μόνο οι Έλληνες αφιλότιμοι που δεν σκεφτόμαστε να χρησιμοποιήσουμε το δικαίωμά μας...

Οι άλλοι ευρωπαίοι βέβαια δεν έχουν θάλασσες σαν τις δικές μας.Αλλά και εμείς για ουζάκι (με μεζέ, εννοείται...) είμαστε, όχι μαργαρίτα!

Ουσίες και οινοπνεύματα...

Τι πολιτικές μας τσαμπουνάτε;

Ρε, τι κι αν δεν έχουμε το καλοκαίρι φράγκο (ευρώ πλέον) στην τσέπη να φάμε ένα πεπονάκι δροσερό με αλάτι, μερακλήδικο;

Εμείς ψηφίζουμε παραλία!!!

Αφου είμαστε προετοιμασμένοι και για τις πυρκαγιές.

Άσε που δεν έχουν μείνει και πολλά για να καούν...

Βουλιάζουμε αλλά... αλλάζουμε;

Ο θεός βοηθός...

Οικολόγοι Πράσινοι: Δυσαρεστημένοι πολίτες ή Οικολογική Συνείδηση;

Οι μεγαλύτερες εισροές του νέου κόμματος των Οικολόγων Πράσινων προέρχονται από δυσαρεστημένους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας, ή ακόμα καλύτερα από τη βασική δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας βάσει των ερευνών που δημοσιεύτηκαν τις προηγούμενες ημέρες.Αλλά όχι μόνο...
Πρόκειται όμως για μια κίνηση διαμαρτυρίας ή για την ανάπτυξη της οικολογικής μας συνείδησης;Μπορεί ένα μονοθεματικό κόμμα να έχει μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης;Κανείς δεν δύναται να απαντήσει στα συγκεκριμένα ερωτήματα με σιγουριά.
Το βέβαιο είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί η οικολογική συνείδηση των Ελλήνων.Κάπως αργά βέβαια και όχι στο βαθμό που πρέπει.Έχουμε απλά συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο.Δεν έχουμε πράξει όμως, κυρίως πολιτικά, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα περιβαλλοντικά ζητήματα που σχετίζονται με την έννοια της Οικολογικής Συνείδησης.
Χρειάστηκε να καούν χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, εκατοντάδες σπίτια και να χαθούν δεκάδες ζωές από τις πυρκαγιές.Αν μη τι άλλο είναι κάμποσοι ικανοί λόγοι να μας αφυπνίσουν.
Η όλο και αυξανόμενη τάση της κοινωνίας για την οικολογική συνείδηση, είναι που δίνει το άλλοθι σε κάποιους να δίνουν ψήφο σε ένα νεοσύστατο κόμμα το οποίο δεν γνωρίζουμε. Στο λακωνικό, μόλις 13 σελίδων, καταστατικό των Οικολόγων-Πρασίνων, αναφέρονται οι πολιτικές αρχές και αξίες του πράσινου κινήματος: η οικολογική σοφία (καλό μου ακούγεται), η αειφορία (ποτέ δεν κατάλαβα τι διάολο είναι η αειφόρος ανάπτυξη κι ας μου το εξήγησε η Δήμητρα...), η κοινωνική δικαιοσύνη (ΠΑΣΟΚ μου κάνει αυτό), η μη βια (αλίμονο, ούτε το ΛΑΟΣ δεν αναφέρει ότι θέλει τη βία στο καταστατικό του), η άμμεση και συμμετοχική δημοκρατία (αυτό και αν είναι ΠΑΣΟΚ), η αποκέντρωση και η επικουρικότητα (ΠΑΣΟΚ...), η ατομική και κοινωνική ευθύνη (ΠΑΣΟΚ...), η ισονομία (ΠΑΣΟΚ...) κ.α.(ΠΑΣΟΚ...).
Δεν έχουμε ακούσει τίποτα όμως για κοινωνική πολιτική -ή κοινωνικό κράτος, για το οποίο ετοιμάζεται άρθρο-, τίποτα για την πρόνοια, για τις απόψεις τους περί της οικονομίας,την υγεία, την παιδεία (εκτός από την οικολογική παιδεία).
Μια σειρά βασικών θεμάτων που συνιστούν και χαρακτηρίζουν την πολιτική ενός κόμματος-κινήματος, όπως θέλει το λέει ο καθένας... Και όμως στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν την τάση της κοινωνίας, οι Οκολόγοι-Πράσινοι κατατάσσονται τρίτοι.
Καλά είμαστε και εμείς οι Έλληνες λίγο ανώμαλοι...Δηλαδή...δεν έχουμε καταφέρει ποτέ να συμφωνήσουμε στο κόμμα που θέλουμε να μας κυβερνήσει και στον Πρωθυπουργό...
Απ' αλλού...που λέει και ο ποιητής...
Δεν θα ψηφίζαμε κάτι που ούτε καν το ξέρουμε;Λες και ξέρουμε όλους αυτούς που ψηφίζουμε...

Το στίγμα θα το δώσει ο λαός

Ένα μήνα πριν τις Ευρωεκλογές και ενώ η παραπαίουσα κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει μια τεχνητή πόλωση, δυσοίωνες προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, από διεθνείς οίκους, ήρθαν να προστεθούν στην αβεβαιότητα των πολιτών.

Η όξυνση που επιχειρεί η κυβερνητική παράταξη, προσβλέποντας σε συσπείρωση των ψηφοφόρων της και άρα εκλογικά οφέλη, "θάβοντας" στην ουσία τα σκάνδαλα, κανένα ενδιαφέρον δεν έχει και είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών.

Η απόφαση να κλείσει η Βουλή, με ταυτόχρονη παραγραφή, όποιων τυχόν, πολιτικών ευθυνών ήταν καθαρά πολιτική. Καμία σχέση δεν είχε με την αποφυγή της ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής.

Ήταν επιτακτική ανάγκη ο έλεγχος της επικαιρότητας από πλευράς της κυβέρνησης. Το να πάει δηλαδή στις Ευρωεκλογές, με την ατζέντα των θεμάτων που τη βολεύει. Να ξεφύγει όσο το δυνατόν, από τη σκανδαλολογία των προηγούμενων ημερών, η οποία κυρίως αφορούσε τη Ν. Δημοκρατία.

Πιθανότατα να είναι λάθος, αλλά θα κοστίσει λιγότερο. Και λέω θα είναι λάθος γιατί τα θέματα της οικονομίας είναι τα πλέον σημαντικά στην λίστα της αντιπαράθεσης των κομμάτων για τις Ευρωεκλογές.

Τι θα βγει να πει η Νέα Δημοκρατία για την αποτυχημένη οικονομική της πολιτική; Ότι έχουμε αρνητική ανάπτυξη, ότι το έλλειμμα παραμένει υψηλό και ότι το χρέος της Ελλάδας εκτινάσσεται;

Κι όμως, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι αλήθεια και αποτέλεσμα της πεντάχρονης διακυβέρνησης της, δεν είναι κάτι που μπορεί να οπτικοποιηθεί και να πουλήσει στην τηλεοπτική δικτατορία της δημοκρατίας μας.

Άλλωστε θεωρούσαμε όλοι δεδομένο ότι κληροδοτήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ σε κάποιο βαθμό. Επίσης δεν είχαμε μεγάλες προσδοκίες από έναν Πρωθυπουργό άπειρο σχετικά με τη διαχείριση εξουσίας, αφού δεν είχε ποτέ του θητεύσει έστω σε κάποιο Υπουργείο και με δεδομένη τη δίψα στο σύνολο πλέον των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, ύστερα από την εικοσάχρονη περίπου αποχή από την εξουσία.

Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία και μια λογική εξήγηση....

Εκείνο όμως που θα δώσει το στίγμα της ελληνικής κοινωνίας και τη δυνατότητα για σοβαρά συμπεράσματα θα είναι από τη μια το ποσοστό συμμετοχής στις Ευρωεκλογές και από την άλλη το αποτέλεσμα.

Η συμμετοχή θα μας δείξει πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει ο λαός τις πολιτικές εξελίξεις, αν θεωρεί ότι έχει δύναμη η ψήφος του και αν έχει πειστεί ότι μπορεί επιτέλους να υπάρξει μια ουσιαστική αλλαγή πλεύσης προς μια κατεύθυνση κοινωνικής πολιτικής.

Το αποτέλεσμα θα κρίνει ποιός είναι ικανότερος και όχι πλέον καταλληλότερος για την άσκηση αυτής της κοινωνικής πολιτικής.

Υπομονή λοιπόν…

Μα καλά... καθόλου τσίπα δεν έχουν επάνω τους;

Η τσίπα είναι λέξη σλαβικής, κατά πάσα πιθανότητα, προελεύσεως, που σημαίνει πέτσα, αλλά εναλλακτικά αναφέρεται και στην παχιά κρούστα των γαλακτοκομικών προϊόντων.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, ότι η σημασία της ντροπής βγήκε από την αρχική σημασία της λέξης (πέπλος, τσεμπέρι), επειδή η γυναίκα που κυκλοφορούσε ακάλυπτη ήταν (όπως θεωρείται ακόμα σε ισλαμικές χώρες) αδιάντροπη, ξετσίπωτη.

Μεταφορικά αναφέρεται στη ντροπή και την έλλειψη ηθικής συμπεριφοράς, με σημείο αναφοράς τη σεξουαλική ηθική. Ο μη έχων τσίπα -ξετσίπωτος- είναι ο ξεδιάντροπος, ωσάν δεν έχει δέρμα, ο άσεμνος, ο ανήθικος χωρίς κανέναν φραγμό. Η γυναίκα ελευθέριων ηθών συχνάκις αποκαλείται ξετσίπωτη.

Μια χιουμοριστική άποψη θέλει η τσίπα να είναι το θυληκό του τσιπ.Όπως το τσιπ, έτσι και η τσίπα είτε υπάρχει εξαρχής στο σύστημα, είτε εμφυτεύεται κατά τη διάρκεια της ωφέλιμης ζωής του ατόμου-συστήματος προς βελτίωσιν των ήδη άθλιων χαρακτηριστικών του.

Στα δικά μας τώρα...

Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, Υπ. Οικονομίας και Οικονομικών, ΠΡΟΚΗΡΥΣΣΕΙ διεθνή ανοικτό μειοδοτικό διαγωνισμό, με σφραγισμένες προσφορές, με κριτήριο κατακύρωσης τη χαμηλότερη τιμή, για την ανάδειξη εργολάβου τοποθέτησης τσίπας στα κυβερνητικά στελέχη.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να παραλάβουν την περίληψη διακύρηξης του έργου από το ΚΕΠ της γειτονιάς τους.

Κάπως έτσι θα έπρεπε να πράξει η Κυβέρνηση...για να πείσει το λαό.

Εκτός αν θεωρεί ότι έχει κλείσει τον κύκλο της και δεν την ενδιαφέρει ο λαός.

Όλα αυτά που ο ισχυρός κ. Καραμαλής περί καταπολέμησης της διαφθοράς και νταβατζήδων, επαγγελόταν πριν τις εκλογές του 2004, κατάφερε να κουκουλώσει-συγκαλύψει ή ακόμα και να παραγράψει στα 5 χρόνια διακυβέρνησης της Ν. Δημοκρατίας...

Και αφού μετά από 5 χρόνια πολιτικής απραξίας με τις γνωστές συνέπειες, κουράστηκε, αγόρασε το GRAN TURISMO 5 PROLOGUE PLATINUM μέσω e-shop -για να την βγεί στον ΓΑΠ σχετικά με την τεχνολογία-, έλιωσε κάμποσες μέρες και ξεχουράστηκε.Χαλάρωσε που λέμε.

Άλλωστε είχε φτάσει η ώρα να κυβερνήσει...

Πάει μια βόλτα από τη Βουλή και τί να δεί; Της πουτ... εεε με συγχωρείτε, της τρελής από τα σκάνδαλα. Κοινοβουλευτικές επιτροπές, ψηφοφορίες, ρεπορτάζ , ειδήσεις, παράθυρα, αποκλίνουσες συμπεριφορές πρωην Υπουργών, συγκλίνουσες νυν, για να μην χαθεί η κουτάλα κλπ.

Θυμηθείτε ότι όλο αυτό το διάστημα δεν είχε παρακολουθήσει το κεντρικο δελτίο ειδήσεων του Μεγάλου Καναλιού γιατί το Play ήταν συνδεδεμένο στη μεγάλη (που λέει και ο πατέρας μου) LCD 42" FULL HD στο σαλόνι...

Πλησίαζαν και οι Ευρωεκλογές και με το που είδε την κατάσταση λοιπόν λέει δε γαμ... εεε με συγχωρείτε και πάλι, δεν πάει στην ευχή...ας την κλείσουμε.

Και πήρε την απόφαση να κλείσει τη Βουλή...Ούτε σκάνδαλα,ούτε σκοτούρες,ούτε ερωτήσεις, ούτε επερωτήσεις,ούτε διαβιβάσεις δικογραφιών κλπ.

..........................................................................................................

Μα καλά... καθόλου τσίπα δεν έχουν επάνω τους;

Οι αλήθειες των άλλων

Διάβασα το βιβλίο του Νίκου Θέμελη χωρίς να έχω επηρρεαστεί από κριτικές και μή γνωρίζοντας το περιεχόμενό του.
Εκείνο που το κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα, δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας αποτυπώνει το τοπίο που εκτυλίσσεται κάθε φορά η ιστορία, δίνοντας τέτοιες και τόσες λεπτομέρειες, ώστε να νομίζεις ότι ζεις μέσα του.
Είναι η εντύπωση που σου προκαλεί ότι πολλές φορές συμβιβάζεσαι με τις αλήθειες των άλλων...Και αυτό για να πετύχεις όλα όσα ονειρεύεσαι να γίνεις. Μετρώντας τις αντοχές σου.
Τα τραύματα, οι επώδυνες εμπειρίες, η αγάπη, ο θάνατος, τα εμπόδια της ζωής, οι τραγικές στιγμές του ανθρώπου -που όλοι μας έχουμε περάσει-, η προσπάθεια...
Γνώριμες μνήμες, σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές με τα ίδια ελλατώματα της κοινωνίας...

Το Κ υκλάμινο(Γ. Ρίτσος)

Μικρό πουλί τριανταφυλλί
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει

Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ' αρχίσεις το τραγούδι

Ψήφος κατα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ....

Εδώ και μέρες γίνεται λόγος για την "ψήφο κατά συνείδηση" των βουλευτών, της κυβέρνησης κυρίως, σε διάφορες ψηφοφορίες εντός του κοινοβουλίου.

Και είναι σχεδόν χαζό το ερώτημα, γιατί μιλάμε για το αυτονόητο; Διότι γνωρίζουμε ότι ο κάθε βουλευτής δεν επιτρέπεται να έχει δική του γνώμη, ή τουλάχιστον να την εκφράζει σε τέτοιου είδους κρίσιμες ψηφοφορίες, δια της συνειδητής του ψήφου (λες και υπήρχε περίπτωση να ήταν ασυνείδητη...).

Υπάρχει μια συνειδητή -προσέξτε το- επιλογή, οι βουλευτές κάθε κόμματος να ακολουθούν μια κοινή στρατηγική σε συγκεκριμένα ζητήματα, όπως μια ψηφοφορία, λες και δεν μπορεί ένας να έχει αντίθετη άποψη στους 151 της πλειοψηφίας, στους 102 της μείζονος μειοψηφίας, ακόμα και στους 10 της ελάσσονος μειοψηφίας.

Ας μπούμε όμως στο “ψητό” και ας ερευνήσουμε τη συνείδηση από φιλολογικής, φιλοσοφικής, βιολογικής και όχι μόνο πλευράς…

Ψάχνοντας στο διαδικτυακό λεξικό την ερμηνεία της έννοιας "συνείδηση " με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν είναι αυτό ακριβώς που νομίζουμε χρησιμοποιώντας την στον καθημερινό μας λόγο.

Ετυμολογικά: προέρχεται από τη λέξη είδηση (συν + είδηση, αρχαία ελληνική οίδα ).

Σαν ερμηνεία δίνεται: Η κατάσταση που υποδηλώνει το επίπεδο εγρήγορσης του ατόμου, οι διαδικασίες δηλαδή μέσω των οποίων ο άνθρωπος ολοκληρώνει πληροφορίες από διάφορες πηγές, προκειμένου να ρυθμίσει την συμπεριφορά του. Επίσης είναι εκείνη η κατάσταση του οργανισμού που επιτρέπει στο άτομο, όχι μόνο να αναπτύξει τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες, ώστε να γνωρίζει το περιβάλλον του και τα συμβαίνοντα γύρω του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Για την ψυχολογία: “συνείδηση” είναι η ανώτερη ψυχοπνευματική λειτουργία, πιστοποιητικό της προσωπικότητας κάθε ατόμου.

Βιολογικά: πρόκειται για το φαινόμενο εκείνο το οποίο μπορεί να συγκριθεί με την πέψη αλλά δεν μπορεί να μελετηθεί πλήρως εφόσον δεν γνωρίζουμε πως λειτουργεί ο εγκέφαλος, η πραγματική ύλη δηλαδή της συνείδησης.

Στην Φιλοσοφία: υπάρχουν δύο θεωρίες εκ διαμέτρου αντίθετες, η ιδεαλιστική που λέει ότι η συνείδηση υπάρχει στον άνθρωπο από την εμφάνισή του στον κόσμο και βρίσκεται πάνω από την πραγματικότητα, και η υλιστική που βλέπει την συνείδηση ως καρπό των εξωτερικών αντικειμενικών συνθηκών.

Υπάρχει η ατομική συνείδηση, που αφορά ένα άτομο και η κοινωνική που αναφέρεται στην συνολική αντίληψη της κοινωνίας πάνω στα βασικότερα ζητήματα (δηλ. ηθικοί νόμοι, ήθη και έθιμα).

Παρατράβηξε όμως η ιστορία της έρευνας. Στην ανάλυση τώρα. Όλα αυτά ή μάλλον τα περισσότερα τα υπονοούμε όταν λέμε κάποιον “ασυνείδητο” οδηγό.

Αλλά σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε όλα τα παραπάνω…

Συνειδητά το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας ψηφίζει τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, διαπιστώνοντας την αδυναμία των υπολοίπων να προτείνουν μια ρεαλιστική, εναλλακτική, κυβερνητική άποψη, αντιθέτως πολλές φορές να έχουν ουτοπικές και ακραίες αντιλήψεις.

Συνείδηση έχουμε όλοι.

Εκείνο που μας λείπει, είναι η αυτοσυνείδηση ή αυτοεπίγνωση. Η επίγνωση που έχει κάθε άτομο για τον εαυτό του ως υποκείμενο. Η ικανότητα αναγνώρισης του εαυτού, που έχουν μόνο οι χιμπατζήδες, οι ουρακοτάγκοι και οι άνθρωποι.

Μένει να το αποδείξουμε…